Arm en rijk voor klimaat

Op het moment is iedereen bezig met hoe hij of zij eigenhandig het klimaat kan verbeteren. Van minder vlees eten tot wat vaker de douche pakken, er zijn allerlei kleine ingrepen die we kunnen toepassen in ons leven om klimaatverandering te beperken. Sommige mensen pakken het groter aan. Zij plaatsen bijvoorbeeld zonnepanelen. Duurzaam verwarmen is ook een veel voorkomende optie. Mensen dragen wat vaker een trui in plaats van de verwarming aan te zetten of kopen een warmtepomp. Er zijn ook steeds meer mensen die voor Europese bestemmingen de trein pakken in plaats van de auto of het vliegtuig. Al met al, we doen ons best. 

Maar toch is het niet genoeg. Toch halen we de in 2015 gestelde klimaatdoelen voor dit jaar niet, en de kans is groot dat we die in 2030 ook niet zullen halen. Hoe kan dat? Waarom zijn al deze veranderingen niet genoeg? Dat komt omdat voor het halen van de doelen, de bestuurders van een land het beleid moeten veranderen. Nu is namelijk het belangrijkste doel economische groei. Dit moet voor een tijd naar de tweede plaats wijken, het klimaat moet prioriteit nummer één zijn. Dit betekent dat ALLE leiders van ALLE landen hun beleid moeten aanpassen. Alleen dan maken we kans dat we de schade beperken. 

Maar een veelgehoord argument is dat dit niet eerlijk is. Want wij westerse landen hebben ons ook kunnen ontwikkelen tot welvarende landen, zonder op de uitstoot en de klimaatverandering te hoeven letten. Waarom geven we de opkomende landen niet dezelfde mogelijkheden? 

Het makkelijke antwoord daarop is: omdat het ook in hun belang is klimaatverandering tegen te gaan. Ja, ze kunnen voor een korte tijd goed ontwikkelen door te groeien zonder te denken aan het klimaat. Maar zij zijn ook het kwetsbaarste wanneer het klimaat wel veranderd. Voedseltekorten, overstromingen en droogtes, het zal de landen met het minste geld allemaal het ergste treffen.